لباس ورزش باستانی
لباس ورزش باستانی
شلواری کوتاه تا زیر زانو، چسبان، با طرح بته‌جقه به رنگ قرمز و قهوه‌ای با دوخت‌های بسیار نازک طلایی‌رنگ. بالاتنه باید لخت باشد و این یادگار دوران عیاران و شاطران است که هنگام نبرد بالاپوش را درمی‌آوردند و به جنگ می‌پرداختند. ورزش با لباس غیرورزشی در زورخانه ممنوع است. ورزشکار فقط باید شلوار ورزشی خود را به‌پای داشته باشد و لنگی بر روی آن بندد، ولی در صورت سرد بودن هوا می‌تواند با پیراهن وارد گود شود؛ بعد از قدری ورزش و گرم‌شدن، پیراهن را از تن خارج کند. پهلوان و پیش‌کسوت‌ها می‌توانند دامن لُنگ خود را آزاد بگذارند، ولی نوچه‌ها و تازه‌کارها حتماً باید دامن لُنگ را از وسط پای بالا کشیده و روی لُنگ استوار کنند. لچکی بستن لُنگ (یعنی گوشۀ طرف راست لنگ را به‌طرف چپ بدن آوردن) نهی شده است، مگر برای ورزشکاران آزموده و پیش‌کسوت؛ تصور می‌رود این رسم برای شناخته‌شدن پیش‌کسوت و امتیاز او نسبت به مبتدی وضع شده باشد. لُنگ زورخانه از نوع لنگ‌هایی است که در حمام‌ها به‌کار می‌رود، ولی برخی ورزشکاران لنگ‌های ابریشمی مخصوص از بافته‌های کاشان و یزد برای خود دارند. نوعی دیگر از لنگ نیز در زورخانه‌ها مرسوم بود به‌نام «فَتَنی» (بر وزن وَطَنی» که اکنون دیده نمی‌شود، ولی نام آن هنوز از ورزشکاران قدیمی شنیده می‌شود). «تنبان نطعی» یا «تُنکه»، نام لباس کشتی است و شلواری است چرمی که تا زیر زانو می‌آید و در قدیم آن را «تنبان نطعی» می‌گفتند. بعدها اصطلاحاً آن را «تُنکه» نامیدند.