لسکوف، نیکلای (۱۸۳۱ـ۱۸۹۵)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لِسْکوف، نیکُلای (۱۸۳۱ـ۱۸۹۵)(Leskov, Nikolai)

لِسْکوف، نيکُلاي

نویسندۀ روس. از بزرگ‌ترین استادان زبان روسی بود که بسیاری از لهجه‌ها و شکل‌های روستایی را به زبان ادبی وارد کرد. در آثار فراوانش به زندگی مذهبی در روسیۀ شهرستانی می‌پردازد؛ همچوناهل کلیسا[۱] (۱۸۷۲). دمیتری شوستاکوویچ[۲] اثر او را با نام «بانو مکبث اهل متْسِنْسک[۳] (۱۸۶۵)» به اُپرا درآورد. سیاستمداری نامتعارف بود و در رمان خود به‌نام بن‌بست[۴] (۱۸۶۴) به انقلابی‌ها حمله کرد، با این همه محافظه‌کاران نیز به‌سبب افشاگری تند و تیزش دربارۀ کلیسای اُرتدکس به او بدگمان بودند. پیرو مذهب پروتستان بود و از فلسفۀ لئو تولستوی[۵] حمایت می‌کرد. ازجمله داستان‌های اوست: زایر شیفته[۶] (۱۸۷۳) و فرشتۀ مُهر خورده[۷] (۱۸۷۳).

 


  1. Soboriane/Cathedral Folk
  2. Dmitry Shostakovich
  3. Lady Macbeth of the Mtsensk District
  4. Nekuda/No Way Out
  5. Leo Tolstoy
  6. Ocharovannyi strannik/The Enchanted Wanderer
  7. Zapechatlennyi angel/The Sealed Angel