لسکوف، نیکلای (۱۸۳۱ـ۱۸۹۵)
لِسْکوف، نیکُلای (۱۸۳۱ـ۱۸۹۵)(Leskov, Nikolai)
نویسندۀ روس. از بزرگترین استادان زبان روسی بود که بسیاری از لهجهها و شکلهای روستایی را به زبان ادبی وارد کرد. در آثار فراوانش به زندگی مذهبی در روسیۀ شهرستانی میپردازد؛ همچوناهل کلیسا[۱] (۱۸۷۲). دمیتری شوستاکوویچ[۲] اثر او را با نام «بانو مکبث اهل متْسِنْسک[۳] (۱۸۶۵)» به اُپرا درآورد. سیاستمداری نامتعارف بود و در رمان خود بهنام بنبست[۴] (۱۸۶۴) به انقلابیها حمله کرد، با این همه محافظهکاران نیز بهسبب افشاگری تند و تیزش دربارۀ کلیسای اُرتدکس به او بدگمان بودند. پیرو مذهب پروتستان بود و از فلسفۀ لئو تولستوی[۵] حمایت میکرد. ازجمله داستانهای اوست: زایر شیفته[۶] (۱۸۷۳) و فرشتۀ مُهر خورده[۷] (۱۸۷۳).