لودندورف، اریش فون (۱۸۶۵ـ۱۹۳۷)
لودِنْدورف، اِریش فون (۱۸۶۵ـ۱۹۳۷)(Ludendorff, Erich von)
ژنرال آلمانی، رئیس ستاد هیندنبورگ[۱] در جنگ جهانی اول، و عامل پیروزی آلمانی‌ها در نبرد تاننبرگ[۲] (۱۹۱۴) در جبهۀ شرقی. پس از انتصاب هیندنبورگ به ریاست ستاد کل و انتصاب لودندورف به ریاست سررشته‌داری (۱۹۱۶) نفوذی سیاسی یافت، از آن پس، این دو مسئولیت عمدۀ هدایت ماشین جنگی آلمان را برعهده داشتند. پس از جنگ، به تبلیغ اندیشۀ غلط خیانت سیاستمداران به ارتش آلمان پرداخت (۱۹۱۸). در قیام نازی‌ها، در مونیخ، شرکت داشت (۱۹۲۳) و عضو ملی‌گرا[۳]ی دست راستی رایشستاگ[۴] (مجلس آلمان) بود. پس از موفقیت‌های خود (۱۹۱۵)، با هیندنبورگ به جبهۀ غرب[۵] رفت و به وردن[۶] حمله کرد (۱۹۱۶). با کمک راتناو[۷]، بسیج منابع ملی برای جنگ را سازمان داد. همچنین، ارتش آلمان[۸] را مجدداً سازماندهی و هم‌زمان با مهار قوای فرانسوی و بریتانیایی در غرب، نقشۀ پیشروی در جبهۀ شرقی[۹] را طرح کرد. «حملۀ بهاری آلمان[۱۰]» را طراحی کرد (۱۹۱۸)، اما شکست خط دفاعی هیندنبورگ بر‌اثر حملۀ بریتانیایی‌ها، در سپتامبر، و اندکی پس از آن سقوط بلغارستان اطمینانش را سلب کرد و خواهان مذاکره با متفقین شد. اما پس از شروع مذاکرات، تغییر عقیده داد و همکاری نکرد و در ۲۶ اکتبر ۱۹۱۸، قیصر[۱۱] او را برکنار کرد. در آثارش، از‌جمله رهبری جنگ و سیاست[۱۲]، مطالب تأثیرگذاری دربارۀ درس‌های کشورداری در زمان جنگ نوشت.