لوسیا برلین
| لوسیا برلین Lucia Berlin | |
|---|---|
| زادروز |
1936 |
| درگذشت | 2004 |
| ملیت | آمریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | ادبیات دانشگاه نیومکزیکو |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | استاد دانشگاه |
| آثار | راهنما برای زنان نظافتکار |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| خویشاوندان سرشناس | |
| جوایز و افتخارات | برنده‌ی جوایز بوکر و نایکی |
Lucia Brown Berlin
(1936 – 2004)
بانوی نویسنده‌ی آمریکایی. داستان کوتاه می‌نوشت و هیچ‌گاه رمانی منتشر نکرد. در زمان حیاتش نویسنده‌ای گمنام بود. یازده سال پس از مرگ، منتخبی از داستان‌های کوتاهش با عنوان کتاب راهنما برای زنان نظافتکار[۱] به چاپ رسید و انتشار این اثر، استقبال گسترده‌ی منتقدان و مخاطبان را به همراه داشت. پس از این اتفاق، نام برلین به عنوان نویسنده‌ی مستعدی که در دوران حیات به جایگاه واقعی خود نرسید، مطرح شد.
در آلاسکا به دنیا آمد. پدرش مهندس معدن بود و بخش عمده‌ی دوران کودکی لوسیا، در کمپ‌های معدن گذشت. لوسیا در ده سالگی به اسکولیوز[۲]، انحراف جانبی ستون مهره‌ها، مبتلا شد و این بیماری تا پایان عمر گریبان‌گیر او بود. در دانشگاه نیومکزیکو[۳] ادبیات خواند و در همان سال‌ها، ازدواج کرد و دو فرزند به دنیا آورد. پس از به دنیا آمدن فرزند دوم، همسرش او را ترک کرد و برلین پس از مدتی با شاعری به نام ادوارد دورن[۴] آشنا شد. دوستی با این شاعر و اطرافیانش موجب شد تا برلین نویسندگی را آغاز کند. برلین دو بار دیگر نیز ازدواج کرد که هر دو بار به طلاق منجر شد. اوضاع روزمره‌اش همراه با تنگدستی و بیماری بود و برای امرار معاش، به مشاغل مختلفی روی آورد؛ از تدریس در دبیرستان گرفته تا نظافت خانه‌ها و بیمارستان‌ها. در همین حین، نوشتن را نیز ادامه می‌داد و از این تجربیات شغلی، در داستان‌های خود استفاده می‌کرد.
در سال‌های پایانی، برلین با کمک دوست قدیمی خود ادوارد دورن در دانشگاه کلورادو[۵] استخدام شد و در سمت استاد دانشگاه درخشید و به شخصیتی محبوب در دانشگاه تبدیل شد، چنان‌که در سال دوم تدریس، برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی دانشگاه شد. با این حال مشکلات سلامتی او ادامه داشت، به گونه‌ای که در سال‌های پایانی همیشه کپسول اکسیژن به همراه داشت. به دنبال وخامت اوضاع جسمانی، برلین دانشگاه را ترک کرد و به کالیفرنیای جنوبی رفت تا نزدیک پسرانش باشد و سه سال بعد در همان‌جا در فقر و گمنامی درگذشت.
پرتو شریعتمداری و مرضیه ناصرخانی هر کدام داستان‌هایی از برلین را به فارسی ترجمه کرده‌اند.