لکنت زبان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لُکنَت زبان (stuttering)

اختلالی در تکلم که معمولاً در سنین ۲ تا ۵ سالگی بروز می‌یابد. عوامل موروثی و محیطی در ایجاد این اختلال نقش دارند و در پسران شایع‌تر است. لکنت زبان ممکن است با حرکات غیرارادی صورت همراه باشد و تنش‌های روحی آن را تشدید کند. این اختلال با گفتاردرمانی[۱] بهبود می‌یابد. لکنت اگر پس از دورۀ بلوغ ظاهر شود، احتمالاً نتیجۀ آسیب مغزی است.

 


  1. speech therapy