لیتوانیایی، ادبیات
لیتوانیایی، ادبیات (Lithuanian literature)
تاریخ آثار بومی به قرن ۱۶ برمیگردد، اما سنت ادبی غیرمذهبی در قرن ۱۸ و با شعر طبیعت کریستیوناس دونلایتیس[۱] (۱۷۱۴ـ۱۷۸۰) و مجموعۀ ترانههای عامیانه[۲] آغاز میشود. شعر و داستانهای کوتاه میهنپرستانه با ملیگرایی رمانتیک و سرکوب قرن ۱۹ مخاطبان بیشتری یافت. نشریۀ توقیفشدۀ سپیدهدم[۳] (۱۸۸۳ـ۱۸۸۶) نام خود را به نسلی از نویسندگان میهنپرست، ازجمله یوناس ماچولیس (مایرونیس)[۴] (۱۸۶۲ـ۱۹۳۲)، شاعر تغزلی و نمایشنامهنویس، داد. هنگامی که شوروی این کشور را اشغال کرد، بسیاری از نویسندگان تبعید شدند، اما رماننویس و نمایشنامهنویسی چون وینچاس کِروِه[۵] (۱۸۸۲ـ۱۹۵۴) و شاعری چون وینچاس میکولایتیسـپوتیناس[۶] (۱۸۹۳ـ۱۹۶۷) بهمنزلۀ نویسندگان بزرگ ملی ظاهر شدند.