لیث صفاری
لِیْثِ صَفّاری ( ـ۲۹۸ق)
(لیث بن علی معروف به شیر لباده) برادرزادۀ یعقوب لیث و عمرو لیث، چهارمین امیر صفاری (۲۹۶ـ۲۹۸ق). در ۲۷۶ق همراه پدر به رافع بن هرثمه، نایب‌الحکومۀ طاهریان در خراسان، پیوست. هنگام غلبۀ عمرو لیث بر رافع، به اسارت عمرو درآمد (۲۸۳ق) و تا زمان اسارت عمرو به‌دست سپاه سامانی، در سیستان بود (۲۸۷ق). با روی‌‌کارآمدن طاهر بن محمد، در رأس سپاهی به فارس اعزام شد و با مساعدت سبکری، زمینۀ قدرت خود را فراهم کرد، اما اختلاف آن‌ها به جدایی آن دو و رفتن لیث به کرمان انجامید. او به بهانۀ مقابله با سبکری از طاهربن محمد استمداد کرد اما، به‌جای حمله به فارس، به سیستان تاخت و با تطمیع سران سپاه صفاری، بر آن منطقه مسلط شد و در سیستان، فراه، کَش، و بُست به نام وی خطبه خوانده شد. در ۲۹۷ق به قصد تنبیه سبکری، به فارس لشکر کشید و سبکری به ارّجان گریخت. مقتدر خلیفۀ عباسی سپاهی را به حمایت سبکری فرستاد، لیث در جنگ با این سپاه اسیر شد. او را به خواری در شهر بغداد گرداندند و به‌زندان انداختند. ظاهراً در زندان کشته شد.