لینتون، رالف (۱۸۹۳ـ۱۹۵۳)
لینْتون، رالف (۱۸۹۳ـ۱۹۵۳)(Linton, Ralph)
انسانشناس امریکایی، زادۀ فیلادلفیا. در هاروارد (دکتری، ۱۹۲۵) تحصیل کرد. از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۸ معاون موزۀ پژوهشهای میدانی[۱] شیکاگو بود و سپس تا ۱۹۳۷ در دانشگاه ویسکانسین و از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۶ در دانشگاه کلمبیا و سرانجام از ۱۹۴۶ تا پایان عمر در دانشگاه ییل تدریس کرد. مطالعات گستردۀ او در قارۀ امریکا، ماداگاسکار[۲] و جنوب اقیانوس آرام روشنبینیهایی در زمینۀ فرآیند فرهنگپذیری و مجموعۀ روابط فرهنگی ـ روانشناختی پدید آورد. برخی از آثار عمومیتر او: مطالعه دربارۀ انسان[۳] (۱۹۳۶)؛ دانش انسان در بحران جهانی[۴] (۱۹۴۵)؛ بخش اعظم جهان[۵] (۱۹۴۹)؛ درخت فرهنگ[۶] (۱۹۵۵).