لیویس، فرانک ریموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۸)

لیویس، فرانْک رِیموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۸)(Leavis, Frank Raymond)
منتقد ادبی انگلیسی. به‌همراهی همسرش کوئینی دورتی لیویس نشریۀ انتقادی و بانفوذ اسکروتینی (۱۹۳۲ـ۱۹۵۳) را بنیاد نهاد. پشتیبان جدّی آثار دی اچ لارنس و جیمز جویس بود و در ۱۹۶۲ به نظریۀ «دو فرهنگ» سی پی اسنو (بیگانگی طبیعی هنرها و علوم در زندگی روشنفکری) سخت حمله کرد. ازجمله آثار نقد وی، که برداشت جدی‌تر و جدیدی را از مطالعات ادبی به‌دست داد، عبارت‌اند از سمت و سوی‌های جدید در شعر انگلیسی (۱۹۳۲)، که در آن تی اس الیوت را در مرکز سنت شعر مدرن قرار داد، سنت بزرگ  (۱۹۴۸)، و هدف مشترک (۱۹۵۲). لیویس در کیمبریج متولد شد و در کالج امانوئل کیمبریج تحصیل کرد. در ۱۹۳۵ به عضویت هیئت علمی داونینگ کالج کیمبریج درآمد و سال بعد مدرس شد. گرچه اغلب در نقدهایش متعصب و سخت‌گیر بود، همیشه تأکید داشت که نقد ادبیات باید به نقد زندگی مرتبط باشد، در نتیجه، موضع اخلاقی یک مؤلف را در ارزیابی آثار وی بسیار مؤثر می‌دانست. بیشتر آثار متأخر لیویس، که اغلب براساس مقالات منتشر در نشریۀ اسکروتینی تنظیم شده است، بر نقد رمان‌ها و رمان‌نویس‌ها تمرکز دارد. از آن جمله‌اند: آنا کارنینا و دیگر مقالات (۱۹۶۷)، دیکنز رمان‌نویس (۱۹۷۰)،  شمشیرزن نیز نمی‌تواند (۱۹۷۲) و اصل زنده (۱۹۷۵). کتاب تمدن جمعی و فرهنگ اقلیت (۱۹۳۰) نوشته‌ای است جدلی دربارۀ فرهنگ و تعلیم و تربیت ادبی.

 

---