ماخ، ارنست (۱۸۳۸ـ۱۹۱۶)
ماخْ، اِرْنْسْت (۱۸۳۸ـ۱۹۱۶)(Mach, Ernst)
فیزیک‌دان و فیلسوف اتریشی. در توراس (اکنون در جمهوری چک) متولد شد و در دانشگاه وین تحصیل کرد. از ۱۸۶۴ تا ۱۹۰۱ در مقام استاد دانشگاه‌های گراتس[۱]، پراگ[۲] و وین خدمت کرد و در ۱۹۰۱ بازنشسته شد. ماخ معتقد بود که علم باید خود را به توصیف پدیده‌هایی محدود کند که با حواس ادراک‌شدنی‌اند و در واقع هرگونه شناخت به میانجیگری احساس حاصل می‌شود. نوشته‌هایش در رهانیدن علم از مفهوم‌های مابعدالطبیعی[۳] (متافیزیکی) بسیار کارساز بودند و به استقرار نوعی روش‌شناسی علمی که راه را برای نظریۀ نسبیّت[۴] اینشتین هموار کرد، یاری رساندند. وی دربارۀ پدیده‌های روان‌شناختی احساس و ادراک به پژوهش پرداخت و تلاش چشمگیرش در زمینۀ پرتابه‌شناسی[۵]، نقش بسزایی در نظریۀ پرواز[۶] ایفا کرد. عدد ماخ[۷]، که بیانگر نسبتِ سرعتِ یک شیء به سرعت صوت در جّو است، به افتخار او نام‌گذاری شده است. در ۱۸۶۳، کتابی با عنوان مکانیک[۸] منتشر کرد که منجر به مباحثات و مناظراتی پیرامون اصل ماخ[۹] شد.