مارون

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مارون (maroon)

(از ریشۀ ‌اسپانیایی cimarron، به‌معنی «وحشی و رام ناشده») گروهی از برده‌های افریقاییِ گریخته یا آزادشده، ساکن در هند غربی و سورینام[۱]. اسپانیایی‌ها آن‌ها را در اواخر قرن ۱۷ و اوایل قرن ۱۸ در جامائیکا سازمان دادند و مسلح کردند. آنان با بهره‌گیری از روش‌های جنگ چریکی با انگلیسی‌ها درگیر شدند. در ۱۷۳۹ معاهدۀ صلحی میان مارون‌ها و انگلستان به امضا رسید که آنان را از حق استفاده از زمین و معافیت مالیاتی برخوردار می‌کرد. در ۱۹۹۴ مارون‌ها تلاش کردند که این حقوق را احیا کنند اما موفق نشدند.

 


  1. Suriname