ماریای اول
ماریای اول (۱۷۳۴ـ ۱۸۱۶)(Maria I)
ملکۀ پرتغال (حک: ۱۷۷۷ـ۱۸۱۶) در لیسبون بهدنیا آمد. دختر ژوزف[۱]، پادشاه پرتغال، بود و در ۱۷۶۰ با پدرو سوم[۲]، عمویش، ازدواج کرد. ماریا پس از بر تخت نشستن، سیاستهای سختگیرانۀ صدراعظم پدرش، پومبال[۳]، را تعدیل و زندانیان سیاسی را آزاد کرد. مرگِ شوهرش (۱۷۸۶) و پسر ارشدش ژوزف (۱۷۸۸)، و حوادث انقلاب فرانسه[۴] سبب شد تا ماریا در ۱۷۹۲ تعادل روانیاش را از دست بدهد. از آن پس حکومت به دومین پسر وی ژان ششم[۵] واگذار شد. با آغاز لشکرکشی ناپلئون به پرتغال (۱۸۰۷)، ماریا بههمراه خانوادۀ سلطنتی به برزیل[۶] رفت و سرانجام در ریو د ژانیرو[۷] درگذشت.