مانرهایم، کارل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۱)
مانِرهایْم، کارل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۱)(Mannerheim, Carl)
ژنرال و سیاستمدار فنلاندی و رهبر نیروهای محافظه‌کار در جنگ داخلی (۱۹۱۷ـ ۱۹۱۸) فنلاند و نایب‌السلطنۀ این کشور (۱۹۱۸ـ۱۹۱۹). فرماندۀ ارتش فنلاند (۱۹۳۹ـ۱۹۴۰) و (۱۹۴۱ـ۱۹۴۴) و رئیس‌جمهور آن (۱۹۴۴ـ۱۹۴۶) بود. پس از انقلاب روسیه[۱] (۱۹۱۷)، گروه شبه‌نظامیان سرخ (سوسیالیست) با پشتیبانی روسیه در فنلاند بنیاد شد و در دسامبر ۱۹۱۷ استقلال کشور را اعلام کردند. ارتش سفید (ضد انقلابی)، به فرماندهی مانرهام، با نیروهای سرخ مخالفت کرد و با پشتیبانی آلمان در ۱۹۱۸ سوسیالیست‌ها را درهم شکست. در ۱۹۳۹ مانرهام را، که بازنشسته شده بود، برای سازماندهی دربرابر حملۀ شوروی فرا خواندند و او سرسختانه با روس‌ها جنگید، اما سرانجام تسلیم شد. در ۱۹۴۱ فنلاند برضد شوروی با آلمان متحد شد، اما در ۱۹۴۴ دیگر مشخّص بود که آلمان جنگ را می‌بازد. مانرهام پس از دفاع از کشور خود دربرابر تهاجم شوروی‌ها در دو جنگ جهانی اول و دوم، با شوروی دربارۀ قرارداد صلح مذاکره کرد و پس از برقراری صلح، رئیس‌جمهور فنلاند شد.
- ↑ Russian Revolution