مبین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مبین (کتاب)

به معنای علم الهی یا لوح محفوظ در سورۀ انعام، آیۀ 59 به کار رفته است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان معتقد است کتاب مبین مرتبۀ واقعی اشیاء و تحقق خارجی آن‌هاست که هیچ‌گونه تغییر در آن ممکن نیست. و هر موجودی در این کتاب قدر و اندازه‌ای دارد. این کتاب قبل از هر موجود دیگر وجود داشته و بعد از فنای آن‌ها نیز باقی است. مفسران معتقدند معنای آن در این سوره با آنچه در مائده، آیۀ 15؛ نمل، آیۀ 1؛ قصص، آیۀ 2؛ یوسف، آیۀ 1؛ زخرف، آیۀ 2؛ دخان، آیۀ 2) آمده است تفاوت دارد. در سوره‌ها و آیات یاد شده مراد از این واژه، قرآن است در حالی که در انعام، آیۀ 59، علم الهی و لوح محفوظ مورد نظر است.