متواترات

مُتَواتِرات

اصطلاحی در منطق. قضایایی که از طریق تواتر، یعنی گواهی اشخاص بسیار که احتمال تبانی بین آن‌ها منتفی است، در منطق صحیح و یقینی به‌‌شمار آمده‌اند، مانند «ارسطو شاگرد افلاطون بوده است»؛ «کتاب شفا نوشتۀ ابن سینا است». می‌توان قضایای تاریخی را از متواترات به‌حساب آورد. متواترات ازجمله مبادی قیاس برهانی است.