مجتث، بحر

مُجْتَث، بحر

(در لغت به‌‌معنای از ریشه ‌کندن چیزی) اصطلاحی در عروض. از بحرهای عروضی که از تکرارِ «مستفعلن فاعلاتن» و زحاف‌های آن‌‌ها پدید آید. زحاف این بحرند: خَبْن، شَکْل، قَصْر، حَذْف، رَفْع، جَحْف، اِسباغ، تشعیث، صَلْم. از نمونه رایج‌ترین وزن‌های این بحر این بیت سعدی است: هزار جهد بکردم که سرّ عشق بپوشم/ نبود بر سر آتش مُیَسَّرم که نجوشم.