مجددی، فضل محمد (۱۲۹۰ـ۱۳۴۳ق)
مُجَدّدی، فضل محمد (۱۲۹۰ـ۱۳۴۳ق)
(ملقب به شمس‌المشایخ) عالم، ادیب و صوفی افغانی، فرزند شاه غلام قیوم، از تبار شیخ احمد سرهندی (۹۷۱ـ۱۰۲۴ق)، صوفی نامدار شبه‌قاره. تحصیلاتش را در کابل به‌پایان رساند و حافظ قرآن گردید و به تصوف گرایید. پس از پدر بر مسند ریاست خاندان مجددی نشست. در دورۀ حبیب‌الله‌خان (۱۳۱۹ـ۱۳۳۷ق) ازجمله علمایی بود که از سوی وی برای شرکت در لویه جرگه (مجلس بزرگ) دعوت شد. این دعوت جهت جلوگیری از شرکت علما در جنگ جهانی اول بود. در دورۀ امان‌الله‌خان (۱۳۳۷ـ۱۳۴۷ق) همراه برادرش، فضل عمر، در جنگ با انگلستان شرکت کرد و مردم را ترغیب به جهاد کرد. از این‌رو به پاس خدماتشان به آن دو لقب «شمس‌المشایخ» و «نورالمشایخ» دادند. پس از امضای قرارداد ترک مخاصمه با انگلستان، فضل محمد و فضل عمر نامه‌ای برای امان‌الله‌خان نوشتند و او را از دوستی با انگلیس و پشت‌کردن به مردم برحذر داشتند. شمس‌المشایخ تا هنگام مرگ، نزد امان‌الله‌خان و بزرگان دربار احترام بسیاری داشت. وی مردی ادیب و آشنا به نثر و نظم فارسی بود و در سروده‌های فارسی خود «بدیع» یا «فضلی» تخلص می‌کرد.