مجسمه سازی (فقه)

مجسمه‌سازی (فقه)
اغلب فقیهان اهل سنت مجسمه‌سازی از جانداران را تحریم کرده‌اند. مشهور در میان فقیهان امامیه، تحریم مجسمه‌سازی است؛ در صورتی‌که مجسمۀ جانداران باشد. به تَبَعِ این تحریم، خرید و فروش و نگهداری آن نیز حرام است. البته عبارت برخی فقیهان شیعه، به‌ویژه شیخ مفید، شیخ طوسی و سَلّار در این زمینه مطلق است و حتی شامل تحریم مجسمۀ غیرجانداران نیز می‌شود؛ اما با دقت و تحلیل عبارت آنان، در مجموع می‌توان نسبت داد که مشهور، بلکه اجماع فقیهان شیعه، فقط محدود به تحریم مجسمۀ جانداران است. در میان فقیهان معاصر کسانی گفته‌اند که با عنایت به‌شدت عقوبت دینی که در روایات اسلامی برای مجسمه‌سازی ذکر شده است، می‌توان فهم کرد که مجسمه‌سازی در صورتی حرام است که به قصد معارضه با آفرینش الهی در خدمت بت‌پرستی باشد، بنابراین صورتگری معمولی (مجسمه‌سازی و نقاشی) که همراه با گرایش عبادی نیست، مشمول این تحریم نيست. همچنان که برخی از فقها که صورتگری را در حالت کلّی مجاز نمی‌دانند، تصریح کرده‌اند که ساختن عروسک برای بازی دختر بچه‌ها که نوعی غرض عقلایی است، بلامانع است.