مجلس، نشریه
مجلس، نشریه
روزنامۀ سیاسی، خبری، اجتماعی، چاپ تهران. نخستین روزنامه پس از مشروطه بود و به صاحب‌امتیازی محسن صدرالعلما و محمدصادق طباطبایی منتشر می‌شد. ۶۴ شمارۀ آن به سردبیری ادیب‌الممالک فراهانی منتشر شد و سپس سردبیری آن را یحیی کاشانی به‌عهده گرفت. نخستین شماره در ۵ آذر ۱۲۸۵ و آخرین آن در ۲۲ آبان ۱۲۹۰ منتشر شد. ابتدا هفته‌ای چهار نوبت چاپ می‌شد و از شمارۀ ۶۸ سال نخست روزانه شد. تنها روزنامه‌ای است که تاریخ خود را با شش تاریخ یعنی تاریخ قمری، شمسی، میلادی (۱۹۰۶)، یزدگردی (۱۲۷۶)، رومی (۲۲۱۸)، و جلالی (۸۲۸) چاپ می‌کرد. اولین روزنامه‌ای بود که صاحب تلفن شد و خبرنگار موظف داشت. اندیشۀ انتشار چنین روزنامه‌ای و حتی نام آن ابتکار حاج میرزا یحیی دولت‌آبادی بود، اما امتیاز آن را آقا میرزا محسن، داماد آقا سید عبدالله بهبهانی، از مظفرالدین شاه گرفت. مظفرالدین شاه برای مجلس «آزادی قلم مخصوص» قائل شد. نام مجلس و انتشار گزارش‌های نشست‌های مجلس شورای ملی باعث شد تا در داخل ایران اعتبار زیادی کسب کند و در خارج از ایران ارگان مجلس معرفی شود، گرچه روزنامه‌ای غیردولتی بود. روزنامۀ مجلس ساده‌نویس بود، ولی گاهی مطالب منشیانه نیز داشت. در ستون «انتشار جراید اروپا دربارۀ ایران» اخبار مربوط به ایران را از دید آن‌ها می‌نوشت. در سرلوحۀ آن نیز «آراء و افکار ملت» چاپ می‌شد. مجلس در چاپخانۀ مجلس به‌چاپ می‌رسید.