مجلس سنا

مجلس سنا
نام فارسی	مجلس سِنا
نوع کاربری	پارلمان
سال تاسیس	۱۳۲۸ش
دفتر مرکزی(مقر)	تهران
علت تاسیس / تشکیل	قانون‌گذاری

مجلس سِنا

یکی از دو مجلس قانون‌گذاری براساس قانون اساسی مشروطیت ایران. تا ۱۳۲۸ش تشکیل نشد. از آن پس هفت دوره تشکیل شد که اولین دورۀ آن همزمان با شانزدهمین دورۀ مجلس شورای ملی بود. دورۀ نمایندگی سنا ۶ سال بود که بنابر اصلاحیه‌ای در ۱۳۴۵ش در دورۀ چهارم از ۶ سال به ۴ سال کاهش یافت. به‌موجب اصل ۴۳ قانون اساسی تعداد نمایندگان مجلس سنا ۶۰ نفر بوده که ۳۰ نفر از طرف مردم (۱۵ نفر از تهران و ۱۵ نفر از شهرستان‌ها) و نیمی دیگر از سوی شاه (۱۵ نفر از تهران و ۱۵ نفر از شهرستان‌ها) انتخاب می‌شدند که گروه اول سناتورهای انتخابی و گروه دوم سناتورهای انتصابی خوانده می‌شدند. شرایطی برای سناتور شدن در نظر گرفته شده بود، ازجمله این‌که سناتورها باید از میان شخصیت‌هایی چون نخست‌وزیران، وزرا، سفرا، استانداران، روحانیان طراز اول، امرای بازنشسته ارتش، استادان دانشگاه با داشتن ۱۰ سال سابقۀ تدریس، قضات و وکلای دادگستری با داشتن حداقل ۱۵ سال سابقۀ وکالت و اشخاصی که حداقل سه دورۀ نمایندگی مجلس شورا را داشته‌اند، انتخاب می‌شدند. این مجلس به «مجلس شیوخ» معروف بود و با توجه به ترکیب آن، پشتوانه‌ای برای شاه محسوب می‌شد.