محصوره، قضیه

مَحصوره، قضیۀ
(یا: قضیّۀ مسوّره) در اصطلاح منطق، قضیه‌ای است دارای سور (هر، هیچ، بعض) که همه یا برخی از افراد موضوع آن مورد نظرند. قضایای محصوره چون با کیفیت (است، نیست) لحاظ شوند چهار گو‌نه‌اند و، به همین سبب، از آن‌ها به قضایای چهارگانه (محصورات اربعه) نیز تعبیر می‌شود: ۱. موجبۀ کلیه، مثل «هر انسانی حیوان است»؛ ۲. موجبۀ جزئیه، مثل «بعض حیوان‌ها انسان‌اند»؛ ۳. سّالبۀ کلیه، مثل «هیچ انسانی پرنده نیست»؛ ۴. سالبۀ جزئیه، مثل«بعضی از پرنده‌ها تخم‌گذار نیستند».