وصال شیرازی، محمدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)
وِصال شیرازی، محمّدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)
(معروف به میرزا کوچک؛ متخلص به وصال) شاعر و خوشنویس ایرانی. صدایی خوش داشت. تار می‌نواخت و در نقاشی و تذهیب و صرافی مهارت داشت. در مدح فتحعلی‌شاه، محمدشاه و حسین‌علی میرزا، فرمانروای فارس نیز اشعاری دارد. با حکیم قاآنی نشست‌وبرخاست داشته است. از مهم‌ترین شعرای دورۀ بازگشت است و در سرودن غزل از شیوۀ سعدی و حافظ پیروی می‌کرد. مرثیه‌سرای زبردستی بود و در اواخر عمر نابینا شد. از آثارش: صبح وصال در تقلید از گلستان سعدی؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۶۴ش)؛ مثنوی بزم وصال در ۷هزار بیت؛ ترجمۀ اطواق‌الذهب زمخشری از عربی به فارسی؛ شیرین و فرهاد وحشی را، که ناتمام بود، پی گرفت، اما نتوانست آن را به‌انجام برساند. ۶۷ جلد قرآن نوشت که از گنجینه‌های هنری به‌شمار می‌آید. دیوان کامل وصال شیرازی به‌چاپ رسیده است (شیراز، ۱۳۷۸ش).