محمدعلی بیک نقاشباشی (قرن ۱۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

محمّدعلی بِیْکِ نقّاشباشی (قرن ۱۲ق)

نقاش ایرانی. به‌شیوۀ فرنگی‌سازی هنرآفرینی می‌کرد. از نقاشان عهد نادرشاه افشار، و از نوادگان علیقلی جبادار (آرنااوت)، و فرزند ابدال‌بیک، نقاش دربار صفویه، بود. سرانجام در مازندران درگذشت. در خلق مناظر جنگی و جانورسازی، با آبرنگ مهارت داشت. سیزده نگارۀ بی‌امضا از یک نسخۀ جهان‌گشای نادری (دُرۀ نادری) منسوب به اوست. از دیگر آثارش رقعه‌ای از تصویر مردی جوان (آبرنگ، کتابخانۀ موزۀ گلستان)، و یک تصویر رونگاری‌شده از باسمۀ ونوس و ساتیر (۱۱۶۴ق) درخور ذکرند.