محمد باقر اصفهانی (اصفهان قرن ۱۲ـ قرن ۱۳ق)
محمّد‌باقر اصفهانی (اصفهان قرن ۱۲ـ قرن ۱۳ق)
نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. با نام آقاباقر شهرت داشت. از بنیادگذاران مکتب پیکرنگاری درباری بود. آثارش را با سجع‌های مختلف، ازجمله «باقر»، «محمدباقر»، «یا امام محمدباقر»، «باقر از بعد علی اشرف شد»، «کم‌ترین آقاباقر»، و به‌ویژه «باقرالعلوم» رقم می‌زد. نزد علی اشرف هنر آموخت. در ترسیم گل و مرغ، چهره‌پردازی، و نقاشی از مجالس رزمی و بزمی مهارت داشت. در خلق نقاشی‌هایش از آبرنگ و سیاه‌قلم بهره می‌گرفت؛ و علم مناظر و مرایا را می‌دانست. ازجمله آثار بر‌جامانده از او عبارت‌اند از زن جوانی نشسته بر صندلی در حال نظارۀ بازی مرغان و خرگوشان (۱۱۹۷ق)، زنی نشسته با بادبزنی در دست (۱۱۷۳ق)، تصویری از میرزا ابوالقاسم فندرسکی (۱۱۹۲ق)، تک‌چهره‌ای از درویشی با ریش انبوه (۱۱۹۲ق، کاخ گلستان) و یک نقاشی آبرنگ از زنی برهنه (۱۱۷۸ق).