عوفی، محمد (ز ۶۳۰ق)

عوفی، محمّد (ز ۶۳۰ق)
تذکره‌نویس، ادیب و شاعر ایرانی. از تبار عبدالرحمان بن عوف، صحابی مشهور، بود. نیای عوفی امام ابوطاهر یحیی بن طاهر است که از دانشمندان فرارود بود و در علم حدیث و انساب مهارت داشت. در سمرقند ریاست دیوان انشای شاهزاده قلچ ارسلان قراخانی ( ـ ۶۰۹ق) را داشت. پس از حملۀ مغولان، به هند کوچید و به خدمت شمس‌الدین ایلتتمش پیوست. چندی هم خدمت عین‌الملک فخرالدین حسین، وزیر ناصرالدین قباجه، کرد. از آثارش: لباب‌الباب (لیدن، ۱۹۰۶)، جوامع‌الحکایات و لوامع‌الروایات (تهران، ۱۳۳۵ش)، ترجمۀ الفرج بعد الشدة؛ دیوان شعر (تهران، ۱۳۳۹ش).