محمود عباس (صفد ۱۹۳۵)
محمود عباس (صَفَد ۱۹۳۵)
(ملقب به ابومازِن) رئیس دولت خودگردان فلسطین و سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف). پس از مرگ یاسر عرفات (نوامبر ۲۰۰۴م) جانشین وی و در ژانویۀ ۲۰۰۵ به ریاست حکومت خودگردان انتخاب شد. در جنگ اول اعراب با اسرائیل (۱۹۴۸) همراه خانواده‌اش به سوریه گریخت. از دانشگاه دمشق مدرک لیسانس حقوق گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ یار یاسر عرفات و از بنیادگذاران جنبش فتح شد. در ۱۹۸۰ به عضویت کمیتۀ اجرایی ساف درآمد. در همین دهه مشاور نزدیک و سخنگوی عرفات بود و در سازمان خود سیاست‌مداری میانه‌رو شناخته می‌شد. در طول همین دوره از دانشگاه دولتی مسکو، در شوروی سابق دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۹۳ در اسلو با شیمون پرز نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی دیدار و دربارۀ برقراری صلح بین رژیم صهیونیستی و فلسطینی‌ها مذاکراتی انجام داد که منجر به انعقاد قراردادهای اسلو برای رسیدن به صلح شد. این قرارداد به امضای یاسر عرفات و اسحاق رابین رسید. با این توافق، دولت خودگردان فلسطین در باریکۀ غزه و بخشی از ساحل غربی رود اردن تأسیس شد. در ۲۰۰۳ عرفات زیر فشار بین‌المللی، محمود عباس را به نخست‌وزیری دولت خودگردان منصوب کرد؛ امّا عباس بعد از چند ماه به‌دلیل مداخلات عرفات در امور دولت او، استعفا داد و سرانجام با مرگ عرفات، به ریاست ساف رسید. در ژوئیۀ ۲۰۰۵ انتخابات شورای قانون‌گذاری فلسطین را به‌حال تعویق درآورد، که احتمالاً یکی از مهم‌ترین عوامل پیروزی سازمان حماس در انتخابات ۲۰۰۶ فلسطین بود. اختلاف نظر سیاسی بین رئیس دولت و نخست‌وزیر، اسماعیل هَنیّه، به درگیری‌هایی انجامیده است.