محوی همدانی، مغیث الدین ( ـ ۱۰۱۶ق)
مَحْوی همدانی، مغیث‌الدین ( ـ ۱۰۱۶ق)
صوفی و شاعر ایرانی. در دوازده سالگی برای تحصیل به اردبیل رفت و پس از آن راهی عتبات عراق شد و هشت سال در آن‌جا ماند. در ۹۷۹ق به خراسان رفت. در ۹۹۱ق به هند سفر کرد و به ملازمان عبدالرحیم‌خان‌خانان پیوست. در سال‌های پایانی زندگی‌اش، به ایران بازگشت. خاک‌جایش در اسدآباد است. در سرودن رباعی آوازه داشته است. دیوان شعری از او به‌جا مانده است.