محیی لاری ( ـ۹۳۳ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مُحیی لاری ( ـ۹۳۳ق)

ادیب و شاعر ایرانی. شاگرد ملا جلال دوانی بود و در عروض و فنون شعر نیز مهارت داشت. غزل را نیکو می‌سرود و از سبک بابافغانی پیروی می‌کرد. در بازگشت از سفر حج، مثنوی فتوح‌الحرمین را در وصف مکه/مدینه و مناسکِ حج به نام مظفر بن محمودشاه، حاکم گجرات (۹۱۷ـ۹۳۲ق)، سرود. با این‌که سنی است، در این مثنوی ائمۀ شیعه را ستوده است. فتوح‌الحرمین به تصحیح علی محدث منتشر شده است (۱۳۶۶ش).