مخارجه
مُخارِجِه (apse)
(یا: گِردانِه) در ابنیۀ مذهبی یا غیرمذهبی، قسمت انتهایی یا الحاقی ساختمان با منشأ رومی به‌شکل نیم‌دایره یا کثیرالاضلاع، با سقف معمولاً نیم‌گنبدی یا طاق ضربی. در نخستین کلیساها مخارجه شامل پرسبیتری[۱]، محل نشستن کشیش، هم می‌شد. مخارجه در بناهای دورۀ رمانسک[۲] و گوتیک[۳] متداول بود. علاوه‌بر مخارجۀ شرقی یا گاهی غربی ساختمان، ممکن بود مخارجه‌های دیگری نیز مثلاً در انتهای بازو[۴]های بنا وجود داشته باشد.