مدرسه عشایری
مدرسۀ عشایری
مدرسهای برای آموزش دانشآموزان جامعۀ عشایری ایران. جامعۀ عشایری، بخشی از جمعیت کشورند که از طریق دامداری امرار معاش میکنند و به اقتضای نوع معیشت با تشکیلاتی ایلیاتی و متکی بر شبانی سنتی و همبستگی قبیلهای در تمام یا قسمتی از سال در محل یا مسیری معیّن ساکن میشوند یا در حال حرکت به دنبال چراگاههای طبیعیاند و در سیاه چادرها بهسر میبرند. با توجه به این شرایط، مدارس عشایری ممکن است، در مناطقی که عشایر ساکن شدهاند بهصورت ثابت و مستقر در یک مکان باشد؛ و ممکن است در شرایط کوچ رَوی، بهصورت سیار تشکیل شوند و همراه ایل کوچ کنند. مدارس عشایری معمولاً بهصورت مدرسۀ یک معلمی، کلاس چند پایه، تشکیل میشوند. مدرسههای عشایری کوچرو معمولاً در سیاه چادرها، در فصل بهار و در هوای آزاد تشکیل میشوند.