مدرسه فیضیه ، واقعه
مدرسۀ فیضیه، واقعه
اقدام سرکوبگرانۀ رژیم محمدرضا‌شاه پهلوی، برضد حوزه‌های علمیۀ ایران در ۲ فروردین ۱۳۴۲. مدتی پس از طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی، امام خمینی (ره) رفراندوم ۶ بهمن ۱۳۴۱ش، را تحریم کرد. شاه نیز طی سخنانی در قم به امام و روحانیت به‌شدت حمله کرد. به‌دنبال آن، فشار بر علما و روحانیون و دیگر فعالان سیاسی شدت یافت و گروهی دستگیر و بازداشت شدند. از این رو امام خمینی (ره) به‌دلیل این پیشامدهای ناگوار و در اعتراض به اقدامات سرکوبگرانۀ شاه، پیش از آغاز سال جدید، عید نوروز را عزای عمومی اعلام کرد. از این‌رو در ۲ فروردین ۱۳۴۲ش، مصادف با سالگرد رحلت امام جعفر صادق (ع)، چند صد نفر نیروی کوماندو و امنیتی در لباس مبدل به فرماندهی رئیس ساواک تهران، در مراسم عزاداری که در مدرسه فیضیه برگزار شده بود شرکت کردند و در حین عزاداری مردم، با وسایلی که در لباس‌های خود مخفی کرده بودند به ضرب و شتم طلاب و حاضران و ویران‌کردن حجره‌ها و آتش‌زدن کتاب‌های آن‌ها پرداختند. هم‌زمان مدرسۀ خان در قم و مدرسۀ طالبیۀ تبریز نیز مورد یورش مأموران شاه قرار گرفت. طی این یورش ده‌ها نفر از طلاب و حاضران در مجلس، مضروب و مجروح و یک نفر نیز به‌شهادت رسید.