مدرسه چهارباغ
مدرسۀ چهارباغ
آخرین بنای باشکوه دورۀ صفوی در اصفهان. بانی مدرسه، شاه‌سلطان‌حسین صفوی بوده، و مادر وی رَقَباتی بر مدرسه وقف کرده است. به‌نظر مؤلف کتاب گنجینۀ آثار تاریخی اصفهان، براساس کتیبه‌های موجود، احتمالاً ساخت مدرسه از ۱۱۰۴ق آغاز شده، و در ۱۱۱۸ق ساختمان آجری آن پایان یافته است، و سپس تا ۱۱۲۶ق به تزیینات آن پرداخته‌اند. این مدرسه بنایی است چهارایوانی که گنبدخانه‌ای زیبا و باشکوه در پشت ایوان جنوبی‌اش قرار دارد. دو مناره در طرفین این ایوان، بر شکوه آن افزوده است. در دو سوی ایوان میانۀ هر ضلع، ایوانچه‌هایی در دو طبقه واقع است که هریک حجره‌ای پشت خود دارد. در شمال غربی مدرسه، حجره‌ای مزین به نقاشی‌های زرنگار وجود دارد که آن را متعلق به شاه سلطان حسین می‌دانند. نهر عریضی از میانۀ صحن مدرسه عبور می‌کند که از مادی (جوی)های اصلی شبکۀ کهن آب اصفهان است، و به صحن و باغچه‌ها و درختان آن طراوت می‌بخشد. قسمت‌های مختلف بنای مدرسه پوشیده از کاشی‌کاری‌های زیبا و نفیس است. این تزیینات در طول زمان بسیار آسیب دید، و از دورۀ پهلوی اول به‌بعد مرمت گردید.