مدرس تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۲۵۸ـ۱۳۳۳ش)
مُدَرّس تبریزی، محمّدعلی (تبریز ۱۲۵۸ـ۱۳۳۳ش)
از مورخان و نویسندگان بزرگ شیعۀ ایران در دوران معاصر. ادبیات عرب، مقدمات علوم اسلامی و ریاضیات را در مدرسۀ طالبیّۀ تبریز فراگرفت و علوم معقول را نزد میرزا علی لنکرانی (از شاگردان میرزا ابوالحسن جلوه) خواند و از درس خارج فقه و اصول میرزا ابوالحسن انْگَجی و میرزا صادق آقا مجتهد تبریزی استفاده کرد و از سیدمحمد حجت، شیخ محمدعلی مجتهد شاه‌آبادی، شیخ عبدالحسین رشتی و شیخ محمدحسین کاشِفُ‌الْغِطاء و دیگران اجازۀ اجتهاد و روایت گرفت. مدرس تبریزی مدت دوازده سال آخر عمرش را در مدرسۀ سپهسالار قدیم تهران به تدریس، تحقیق و تألیف گذراند. او را نخست در طوبائیه تبریز دفن کردند و سپس پیکرش به قبرستان شیخان قم منتقل شد. مهم‌ترین آثار وی عبارت‌اند از: رَیحانَة‌الْاَدب فی تَراجم المَعْروفین بالکنیة و اللّقب (۸ جلد)؛ فرهنگ نوبهار (۲ جلد)؛ فرهنگ بهارستان؛ دیوان المعصومین؛ کفایة‌الْمُحصّلین فی تَبْصُرةُ احکام‌الدّین (۲جلد).