مدل تعادلی منقطع
مُدل تعادلی منقطع (punctuated equilibrium model)
نظریهای تکاملی. در ۱۹۷۳، نیلز آلدریج[۱] و دیرینشناس[۲] امریکایی، استفان جی گولد[۳]، آن را برای توجیه ناپیوستگی در سوابق سنگوارهای عرضه کردند. بنابه این نظریه، تکامل با جایگزینی دورههای زمانی تغییرات سریع و دورههای متناوب نسبتاً ثابت (وضعیت تعادل[۴]) ادامه یافته است و پیدایش دودمانهای جدید فرآیندی مجزا از تکامل تدریجی تغییرات سازشی درون یک گونه است. اکنون الگوی تعادل و تغییرات سریع وسیعاً پذیرفته، ولی بخش دوم نظریه تأیید نشده است. زیستشناسی امریکایی، الیزابت وِربا[۵]، فرضیۀ گردش ضربهای[۶] را عرضه کرده است که بنابه آن دورههای تغییرات سریع تکاملی براثر تغییرات محیطی، بهویژه تغییرات آب و هوایی، واقع میشوند.