مدیسون، جیمز (۱۷۵۱ـ۱۸۳۶)
مَدیسون، جِیْمْز (۱۷۵۱ـ۱۸۳۶)(Madison, James)
چهارمین رئیس جمهور امریکا (۱۸۰۹ـ۱۸۱۷). در ۱۷۸۷ عضو کنوانسیون قانون اساسی فیلادلفیا[۱] شد و در تهیۀ قانون اساسی امریکا و لایحۀ حقوق بشر نقش اصلی را برعهده داشت. در مبارزۀ میان دیدگاه‌های دموکرات‌تر تامس جفرسون[۲] و گرایش‌های اشرافی و طبقۀ اعیان اَلگزاندر همیلتون[۳]، طرفدار سرسخت جفرسون بود. مدیسون وزیر امور خارجۀ دولت جفرسون (۱۸۰۱ـ۱۸۰۹) بود و معاملۀ خرید لوئیزیانا[۴] را، که جیمز مونرو[۵] آغاز کرده بود، به‌پایان رساند. جنگ ۱۸۱۲ با بریتانیا در زمان ریاست جمهوری او اتفاق افتاد. مدیسون با تلاش در تهیۀ قانون اساسی امریکا، «پدر قانون اساسی[۶]» لقب گرفت. او حکومت را متشکل از سه قوه می‌دانست: مقننه، مجریه، و قضائیه. در زمان ریاست جمهوری‌اش، کشور برای جنگ ۱۸۱۲ آمادگی نداشت و ایالت‌های نیوانگلند تهدید به جدایی کردند. گرچه این جنگ به بن‌بست رسید، اما ثروت مدیسون با توسعۀ ملی پس از آن افزایش یافت. مدیسون در پورت کانوی[۷]، واقع در ویرجینیا[۸]، زاده، و از کالج نیوجرزی[۹] (پرینستون[۱۰] کنونی) فارغ‌التحصیل شد (۱۷۷۱)، سپس حقوق خواند. عضو کنوانسیون ویرجینیا (۱۷۷۶)، و عضو کنگرۀ مهاجران[۱۱] (۱۷۸۰) شد. در زمان عضویت در مجمع ویرجینیا (۱۷۸۴ـ۱۷۸۶) از طرفداران سرسخت آزادی مذهبی و ساختار فدرالی حکومت بود. همچنین قاضی اصلی جلسات کنوانسیون قانون اساسی، و از برجسته‌ترین مدافعان قانون اساسی جدید بود، و نوشته‌های او در «مقالات فدرالیست[۱۲]» گویای این امر است.