مرشد(عرفان)

مُرشِد (عرفان)

(در لغت به‌معنی راهنما؛ نیز: پیر، شیخ، مراد) در اصطلاح عرفا، کسی که مقاماتی از طریقت را طی کرده و به‌مرتبۀ ارشاد و تربیت مریدان رسیده باشد. صوفیان مظهر عقل را مرشد و مظهر نفس را دلیل گویند. یکی مظهر اسم‌الله و رحیم و دیگری مظهر اسم رحمان است. ذات حق را مرشد قضا گویند. مرشد طبیبِ حاذق است و به‌نوعی که موافق حال سالک باشد بیماری روحی او را درمان می‌کند. از آداب شریعت چیزی فروگذار نمی‌کند و از مال و جاه دنیا گریزان است و در نهایت تواضع به‌سر می‌برد. با خلق خدا تکبر نمی‌کند و سخن بیهوده بر زبان نمی‌آورد.