مرغ شهدخوار
مُرغ شَهْدخوار (hummingbird)
هر یک از انواع متنوع پرندگانی کوچک، با رنگ‌های درخشان در امریکای شمالی، مرکزی و جنوبی. این پرنده براثر لرزش شدید بال‌هایش، هنگامی که برای تغذیه در نزدیکی گل‌ها به‌صورت ثابت پرواز می‌کند، صدایی خاص تولید می‌کند. شهدخورک‌ها دارای منقاری سوزن‌مانند و بلند و زبانی بلند برای گرفتن شهد گل‌ها و صید حشرات‌اند. این جانوران یگانه پرندگانی‌اند که قادر به پرواز روبه عقب‌اند. شهدخوار زنبوری کوبایی[۱] (Mellisuga helenae)، با ۵.۵ سانتی‌متر طول و ۲.۵ گرم وزن، کوچک‌ترین پرندۀ جهان است. بیش از ۳۰۰ گونه از این پرندگان یافت شده است. این پرندگان در خانواده تروچیلیدا[۲]، راستۀ پرستوسانان[۳] قرار می‌گیرند. زبان بلند و شکاف‌دار شهدخورک‌ها به‌شکل لوله‌ای دوگانه است که تا مسافت قابل توجهی در طول منقار امتداد می‌یابد و سپس به‌سرعت برمی‌گردد. استخوان سینه تکامل یافته است و پایۀ مناسبی را برای عضلات بال‌ها تشکیل می‌دهد. بال و پر دارای جلای فلزی است. Patagonia gigas با طول ۲۱ سانتی‌متر، بزرگ‌ترین نوع شهدخورک است. این نوع ساکن کوه‌های آند[۴]، و از اکوادور[۵] تا شیلی پراکنده است. رنگ این پرنده سبز برنزی و زیر شکمش قرمز رنگ است. مشخصۀ این پرنده حرکت سریع بال، به‌جای حرکت لرزشی معمولی این نوع پرندگان است. Trochilus polytrius، علاوه‌بر رنگ سبز براق، دارای منقاری قرمز و براق و دم دوشاخه، و پشت آبی‌رنگ است؛ Lophornis ornatus بومی برزیل است و دسته‌پرهایی حنایی‌رنگ با نقاط انتهایی سبزرنگ در هر طرف گردنش دارد. Loddigestia mirabilis ساکن پرو و یکی از زیباترین گونه‌هاست. پر و بال بخش بالایی بدنش به رنگ برنزی سبز درخشان، و پر و بالش در زیر بدن سفید است. گلویش به رنگ سبز زمردی و دارای خطوط سیاه، و سر و کاکلش به رنگ آبی درخشان است. ماده به رنگ سبز است و بخش زیر بدنش سفید است. منقارخنجری[۶] Ensifera ensifera دارای منقاری مستقیم و بلند به طول ۱۲ سانتی‌متر است که از مجموع طول سر و بدن بلندتر است. گونه‌های جنس Phaethornia گاهی اوقات به‌سبب پر و بال سبز و قهوه‌ای تیره، و نیز به‌سبب محل زندگی‌شان که غالباً در جنگل‌های تاریک است، «زاهد[۷]» نامیده می‌شوند. جنس Glaucis شامل سه گونه از زاهدهاست که قادر به گرفتن حشرات از روی گُل‌های کوچک و همچنین قادر به مکیدن شهد گل‌‌هایند.