مزدی پزی
مُزدی‌پَزی
شغل از میان‌رفتۀ پختن نانِ خانۀ ملاکان با مزدی تعیین‌شده به ازای آن. در این شغل آرد را به‌قدر کفایت خمیر کرده چانه می‌گرفتند و به مزدی‌پز می‌سپردند تا با آن نان بپزد. مزدی‌پز کسی بود که از این خانه به آن خانه خوانده می‌شد و نان مصرفیِ مثلا ۳ ماه را در تنورِ همان خانه می‌پخت. طبعاً این نان از نوع لواش بود، چراکه فقط نان لواش را می‌توان با خشک‌کردن دیرزمانی سالم و بی‌کَپَک نگاه داشت. نان خشک‌شده را پیش از مصرف نم می‌زدند و در سفره‌ای می‌پیچیدند تا نرم و تازه شود.