مسافر (فقه)

مسافر (فقه)
در فقه شیعی مسافر در شرایطی موظف است نمازهای ۴رکعتی را شکسته بخواند و در ماه رمضان از گرفتن روزه خودداری کرده و بعد از مراجعت، روزه‌های خود را قضا کند. ازجملۀ این شرایط این است که: مسیر رفت و برگشت او مجموعاً از ۸فرسخ شرعی (معادل حدود۴۳ کیلومتر) کمتر نباشد و توقف او در مقصد از ۱۰ روز تجاوز نکند. برای محاسبۀ ۸فرسخ باید از آخرین خانه‌های شهر حساب کند. اگر در مقصد قصد اقامت ۱۰ روز و بیشتر را نکند باید نمازهای خود را شکسته بخواند و اگر یک ماه بر همین منوال بگذرد، بعد از آن باید نمازهای خود را تمام بخواند. از دیگر شرایط این‌که سفر او باید برای کار حرام نباشد مثلاً اگر سفر برای بدن او ضرر داشته باشد یا برای کمک به فردی ستمگر باشد یا سفر فرزند با نهی پدر و مادر و امثال آن باشد، در این صورت باید نمازهای خود را تمام بخواند. نیز باید به حدّ ترخّص (← حدِّ ترخّص) برسد، یعنی از محل اقامتش به اندازه‌ای دور شود که صدای اذان شهر را نشنود و مردم شهر او را نبینند. در ۴ محل مسافر مخیّر است نماز را تمام یا شکسته بخواند: مسجدالحرام، مسجدالنبی (ص)، مسجد کوفه و حرم حضرت سید‌الشهدا. کسی که وظیفه‌اش نماز شکسته است اگر عمداً تمام بخواند نمازش باطل است و بالعکس. هرجا که نماز باید شکسته خوانده شود در ماه رمضان نیز نمی‌توان روزه گرفت. نمازهای ۲ رکعتی و ۳ رکعتی شکسته ندارد و تنها نمازهای ۴رکعتی است که باید ۲ رکعت خوانده شود.