مسجد امام (تهران)
مسجد امام (تهران)
این مسجد به‌فرمان فتحعلی‌شاه قاجار، حدود ۱۲۲۵ق احداث شد، و در دورۀ ناصرالدین‌شاه تغییرات و تعمیراتی در آن صورت گرفت. بنای مسجد با صحن مربع‌شکل وسیعی در میانه، و چهار ایوان مرتفع در وسط اضلاعِ آن، مسجدی چهارایوانی است. دو ایوان شمالی و جنوبی مرتفع‌ترند، و محور قبله را با تأکید بیشتری نشان می‌دهند. گنبدخانه‌ای پشت ایوان جنوبی واقع است که گنبد یک‌پوش مرتفعی بر فراز آن قرار دارد. این گنبد، گنبد کوچک‌تری نیز در بالای خود دارد. سطح خارجی گنبدِ اصلی پوشیده‌از کاشی فیروزه‌ای، و گنبد کوچک‌تر طلاپوش است. شبستان‌های وسیعی با ستون‌های آجری در دو سوی گنبدخانه و ایوان جنوبی، و شبستان دیگری در گوشۀ شمال شرقی مسجد، از دیگر فضاهای آن به‌شمار می‌رود. دستگاه ورودی اصلی مسجد در پشت جبهۀ شمالیِ آن قرار دارد؛ این ورودی شامل جلوخانی وسیع و سردری معظم با طاق مقرنس است. هشتی پشت این سردر طاق رسمی‌بندی زیبایی دارد، و از طریق دو دهلیزِ طرفین ایوانِ شمالی به صحن مسجد راه می‌برد. مسجد دو ورودی دیگر نیز در پشت ایوان‌های شرقی و غربی دارد. در نماهای پیرامون صحن، تزیینات کاشی‌کاری بر پشت‌بغل‌ها و لبۀ بام دیده می‌شود. تزیین کاشی بر جرزهای نمای جبهۀ جنوبی، آن را از سایر جبهه‌ها شاخص‌تر کرده است. دو مناره بر فراز ایوان میانۀ این جبهه، در دورۀ ناصری به بنا افزوده شد.