مسجد نو
مسجد نو
از بناهای دورۀ اتابکان فارس در شیراز، که به‌فرمان اتابک مظفرالدین ابوشجاع سعد بن زنگی، بین سال‌های ۵۹۸ تا ۶۱۵ق، ساخته شد. بنای مسجد بارها دراثر زلزله تخریب، و مجدداً بازسازی شد؛ ازجمله مرمت مسجد به‌دستور خواجه سعدالدین، مشهور به شاه‌نوازخان در ۹۹۵ق، و سپس شاه سلطان حسین صفوی. پس از زلزلۀ شیراز در سال‌های ۱۱۸۳ق و ۱۲۶۹ق، به‌ترتیب، صادق‌خان، برادر کریم‌خان زند، و میرزا علی‌اکبرخان قوام‌الملک، ساختمان مسجد را بازسازی کردند. بنای فعلی مسجد، حاصل بازسازی آن در ۱۳۱۰ش است. مسجد صحن مستطیل‌شکل بسیار وسیعی دارد، و در محور طولی آن، مسیر آبی قرار گرفته است که سه حوض را به‌یکدیگر مرتبط می‌کند. چهار ایوان مرتفع در میانۀ اضلاع صحن واقع است، که هریک دو گوشوار در طرفین خود دارند. رواق‌هایی با ستون‌های آجری در طرفین هر ایوان، حیاط را فراگرفته است. شبستانی با ستون‌های سنگی پشت ایوان قبلی مسجد، و شبستان دیگری با ستون‌های قطور آجری در کنار این شبستان، دیگر فضاهای اصلی بنا را تشکیل می‌دهند.