مصطفی عثمانی دوم
مصطفی عثمانی (۲) دوم (۱۰۷۴ـ۱۱۱۵ق)
بیست ودومین ســلطان عثمانی (حک: ۱۱۰۶ـ۱۱۱۵ق/۱۶۹۵ـ۱۷۰۳)، پسر محمد چهارم. پس از مرگ عمویش، احمد دوم، به سلطنت رسید. در ۱۱۰۸ق از ارتش اتریش در سنتا، در نزدیکی تایس، شکست خورد و چون توان ادامۀ نبرد نداشت، صدراعظم عموجه‌زاده حسین پاشا را برای پیگیری مذاکرات صلح فرستاد و سرانجام پیمان‌نامۀ صلح کارلوویتس میان عثمانی از یک طرف و اتریش، لهستان و ونیز از طرف دیگر بسته شد (۱۱۱۰ق) و طبق آن دولت عثمانی مناطقی را به طرفین قرارداد واگذار کرد. در ۱۱۱۱ق طی معاهده‌ای با روسیه، مجارستان و ترانسیلوانیا، به‌جز تیمیشوار، را از دست داد و رود دنیستر مرز میان روسیه و عثمانی شناخته شد. در اوایل صدارت رامی پاشا، ینی‌چری‌ها در مخالفت با وزیر و همچنین مخالفت با اقامت سلطان در ادرنه، شوریدند. این طغیان در تاریخ عثمانی به واقعۀ ادرنه مشهور است. واقعۀ ادرنه نخست به برکناری رامی پاشا از وزارت و سپس به عزل و زندانی‌شدن سلطان مصطفی انجامید (۱۱۱۵ق). مصطفی در همان سال در زندان کاخ درگذشت و پیکرش در ایاصوفیه به‌خاک سپرده شد. به سوارکاری، باده‌نوشی و شعر و موسیقی علاقه داشت و خود با تخلص «مفتونی» و «اقبالی» شعر می‌سرود. شیخ‌الاسلام فیض‌الله افندی، از افراد بانفوذ دستگاه او بود.