معجون
مَعجون
در اصطلاح طب قدیم، مجموعه‌ای از داروها که پس از کوبیده شدن با رعایت نسبت خاصی با یکدیگر و اغلب با عسل و رُب ترکیب یافته‌اند. معجون‌ها را به دو دستۀ صغار و کبار تقسیم کرده‌اند. نوعی که از ادویۀ قوی‌الترکیب ساخته شود و تا مدت‌زمان بسیاری تأثیر آن در مزاج باقی بماند از معاجین کبار خوانده می‌شود و عکس آن را معاجین صغار خوانده‌اند. در تاریخ طب بعضی از معجون‌ها به نام اشخاصی که شاید تصور می‌شده سازنده و نخستین ترکیب‌کنندۀ آن‌هایند شهرت یافته‌اند؛ مثل معجون سقراط، معجون ارسطو، و معجون جالینوس.