معوذتین

مُعَوَّذَتین

(در لغت به‌معنای دو پناهگاه است که انسان را از هر گزندی مصون دارد) به صیغۀ تثنیه، دو سورۀ آخر قرآن یعنی فلق و ناس را معوذتین گویند، به آن جهت که تعویذ کند صاحب خود را، یعنی وی را از هر بدی نگاه دارد. و در روایات آمده است که این دو سوره با هم و یک‌جا نازل شده‌اند. نیز ← فلق،_سوره؛ ناس،_سوره.