معین الدین فراهی
مُعینُ‌الدین فَراهی (ز ۹۰۴ق)
(یا: مسکین فراهی) مشهور به ملامسکین، مفسر، واعظ، نویسنده، و شاعر ایرانی. معین‌الدین نیز، همچون پدرش، امام‌جماعت جامع هرات بود و در آن‌جا وعظ می‌کرد. سال‌ها به مطالعۀ قرآن و حدیث و جست‌وجوی احادیث و اسناد پرداخت و مجالس درس عرفان، تفسیر قرآن و حدیث و وعظ او در هرات شناخته بود. در ۹۰۰ق به فرمان سلطان حسین بایقرا قاضی هرات شد، اما یک سال بعد از این کار کناره گرفت و به کار پیشین خود بازگشت. معین‌الدین طبع شعر نیز داشت. از آثارش: حدائق‌الحقایق به نثر به فارسی در تفسیر قرآن (تهران، ۱۳۴۷ش)؛ معارج‌النبوة فی مدارج‌الفتوة/سیر شریف به فارسی در تاریخ صدر اسلام و سیرت حضرت محمد (ص) که بارها چاپ شده است؛ روضة‌الواعظین/اربعین به نظم و نثر فارسی در بیان ۴۰ حدیث از محمد (ص) و شرح آن‌ها؛ معراج‌نامه/معارج‌النبوة به نظم و نثر در معراج پیامبر اسلام؛ اعجاز موسوی/قصص حضرت موسی به فارسی در تفسیر قصه‌های قرآن دربارۀ حضرت موسی (ع) (هند، ۱۲۷۲ق).