مفاتیح الاعجاز

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مَفاتِیحُ‌الإِعجاز
(عنوان کامل: مَفاتیحُ‌الإِعجاز فی شرحِ گُلشَن راز) تألیف شیخ محمد لاهیجی، شرحی به فارسی بر منظومۀ گلشن راز. لاهیجی در این شرح، پس از مقدماتی، به شرح یک‌یک ابیات متن می‌پردازد و گاه در ضمن شرح ابیات، نکات فراوانی، غالباً با عنوانِ «بدانکه»، مطرح می‌کند. اگرچه محتوای کتاب بسیار محققانه است،‌ نثر آن روان نیست و اصطلاحات عرفانی چندانی ندارد. مفاتیح درشمار عالی‌ترین آثار عرفانی به زبان فارسی است، به‌ویژه پاره‌ای سخنانِ‌ لاهیجی در آن، همچون ادعای مشاهدۀ نور سیاه که در مراتب عالی تصوف مطرح می‌شود، و شماری دیگر از حالات عجیبی که برای خود برمی‌شمارد و در شمار مطالب کم‌یاب در این گونه متون است. مفاتیح‌الاعجاز به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۳ش).