مفعول

مَفْعول

در اصطلاح دستور زبان، گروه اسمی‌ای که عمل فعل بر آن واقع شود. جمله‌هایی که فعل آنها متعدی (گذرا) باشد علاوه‌بر فاعل (نهاد) نیازمند به رکنی دیگر هستند که جمله را کامل کند و عمل فعل بر آن‌ واقع شود. چنین کلمه یا گروه کلمات، در جمله نقش مفعولی دارد. حرف نشانۀ مفعول «را» است که بعد از مفعول می‌آید، اما گاه در جمله بدون آن نیز می‌آید، مثل کلمات «مطلب» و «کتاب» در جمله‌های «دوستم مطلب را درست بیان نکرده بود»، «من کتاب با خود نبرده بودم».