مقام ابراهیم
مقام ابراهیم
سنگی که ابراهیم (ع) هنگام ساختن کعبه، بر آن قدم نهاده است و مقام معروفی در مسجدالحرام. در قرآن دوبار (بقره، ۱۲۵؛ آل عمران، ۹۷) از آن نام برده شده است. روی این سنگ سخت جای پای انسان که گفته می‌شود همان جای پای ابراهیم (ع) است، نقش بسته است. این سنگ هم‌اکنون در قبه‌ای کوچک روبه‌روی دیوار شمال غربی کعبه نگهداری می‌شود و روایات فراوان حاکی از آن است که سنگ اصلی که ابراهیم (ع) بر روی آن می‌ایستاده تا دیوار کعبه را بالا ببرد، در همین مکانی که فعلاً مقام خوانده می‌شود، دفن شده است. فقهای شیعه دو رکعت نماز طواف را در هنگام به‌جای‌آوردن حج در مقام ابراهیم واجب دانسته‌اند. برخی سمت شرقی کعبه را مقام ابراهیم دانسته‌اند و برخی دیگر همۀ حرم یا همۀ مسجد را مقام ابراهیم گویند.