ریشتر، مقیاس
ریشْتِر، مقیاس (Richter scale)
مقیاس کمّیِ بزرگی زمین‌لرزه، بر اساس اندازه‌گیری امواج لرزه‌ای[۱]، برای نشان‌دادن قدرت زمین‌لرزه در مرکز سطحی (مرکز بیرونی)[۲] آن. مقیاس ریشتر لگاریتمی است؛ بنابراین، زمین‌لرزه‌ای با عدد شش، ده برابر بزرگ‌تر از زمین‌لرزه‌ای با عدد پنج است. دامنۀ[۳] زمین‌لرزه، که با مقیاس ریشتر اندازه‌گیری می‌شود، با شدت آن، که با مقیاس مرکالی[۴] اندازه‌گیری می‌شود، متفاوت است. مقیاس مرکالی کیفی است و برای زمین‌لرزه‌ای مشابه از مکانی به مکان دیگر تفاوت دارد. مقیاس ریشتر را به افتخار چارلز ریشتر[۵]، لرزه‌شناس[۶] امریکایی، نام‌گذاری کرده‌اند. بزرگی زمین‌لرزه تابعی از میزان کل انرژی آزاد‌شده است و هر نقطه روی مقیاس ریشتر نشان‌دهندۀ افزایش انرژی به میزان ۳۰برابر در مقایسه با نقطۀ قبلی است. زمین‌لرزۀ ۹.۵ ریشتری در شیلی (۱۹۶۰) بزرگ‌ترین زمین‌لرزه‌ای است که تاکنون ثبت شده است.