ملک رحیم
مَلِک رحیم (ابونصر خسرو فیروز ـ۴۵۰ق)
امیر (حک: ۴۴۰ـ۴۴۷ق) از سلسلۀ آل بویه؛ پسر عمادالدین دیلمی بود و در بغداد پس از درگذشت پدر به پادشاهی رسید و به‌رغم مخالفت خلیفه، لقب «ملک رحیم» را برای خود حفظ کرد وی با برادرانش ابوعلی و فولادْستون جنگید و شیراز را گرفت و همین باعث شد تا آنان به طُغْرل سلجوقی پناهنده شوند. طُغْرل نیز در ۴۴۷ق به بغداد آمد و ملک رحیم را اسیر و زندانی کرد و حکومت آل بویه در بغداد خاتمه یافت.